Klasy aktywów i ich role w portfelach
Akcje dużych firm — lub „duże kapitalizacje” — to inwestycje w akcje większych firm, zazwyczaj tych o kapitalizacji rynkowej przekraczającej 10 miliardów koron, takich jak Equinor, Hydro i BMW. Akcje dużych firm są postrzegane jako obarczone mniejszym ryzykiem niż akcje mniejszych firm, ponieważ zazwyczaj mają więcej aktywów i dłuższą historię wyników, ale mogą nie zapewniać tak dużego potencjału wzrostu.
W porównaniu z obligacjami, akcje o dużej kapitalizacji mają wyższe oczekiwane długoterminowe stopy zwrotu, aby zrekompensować wyższe ryzyko z nimi związane.
Na wyniki akcji dużych spółek wpływa wiele czynników. W praktyce wiele z tych czynników wpływa na ceny akcji jednocześnie i na siebie nawzajem. Akcje dużych spółek mają tendencję do osiągania dobrych wyników, gdy inflacja jest niska lub umiarkowana. Akcje te mają również lepsze wyniki, gdy oczekuje się wzrostu gospodarki i gdy stopy procentowe są niskie.
Akcje te radzą sobie słabo w okresach spowolnienia gospodarczego, oczekiwań na takie spowolnienia oraz wysokich stóp procentowych. Nieoczekiwana inflacja również może zaszkodzić tym akcjom. Gdy ceny są wysokie w stosunku do zarobków, może to ucierpieć.
Sparkasse Norwegian Large-Cap ETF i Vanguard OBX ETF miały dwa z najniższych wskaźników kosztów operacyjnych spośród ponad 40 funduszy ETF akcji dużych norweskich spółek w momencie wyboru ETF. Oba fundusze historycznie generowały zwroty, które konsekwentnie ściśle śledziły ich indeksy bazowe. Ponadto, Sparkasse Norwegian Large-Cap ETF i Vanguard OBX ETF zarządzały sporymi aktywami.
Akcje dużych firm — podstawowe to inwestycje większych firm, które są uwzględnione w indeksach fundamentalnych, które analizują i ważą firmy w oparciu o czynniki fundamentalne, takie jak sprzedaż, przepływy pieniężne i dywidendy. Większość tradycyjnych indeksów giełdowych konstruowana jest w oparciu o kapitalizację rynkową (np. OBX, S&P 500 itp.), gdzie największe wagi mają spółki o największej kapitalizacji rynkowej. Włączenie alokacji do indeksów ważonych fundamentalnie zwiększa dywersyfikację w ramach portfela i może z czasem poprawić stopy zwrotu skorygowane o ryzyko. Ze względu na różnice w konstrukcji, indeksy ważone fundamentalnie zachowują się zwykle inaczej niż indeksy ważone kapitalizacją rynkową w różnych środowiskach rynkowych, zachowując jednocześnie zalety tradycyjnego indeksowania, takie jak przejrzystość i stosunkowo niskie koszty wdrożenia.
Inwestycje w fundusze ETF ważone fundamentalnie i tradycyjne fundusze ETF ważone kapitalizacją rynkową mogą być wykorzystywane do wzajemnego uzupełniania się, ponieważ różnią się one wynikami w różnych środowiskach rynkowych. Końcowym wynikiem jest portfel, który naszym zdaniem przyniesie z czasem lepsze wyniki skorygowane o ryzyko.
Na podstawie badań przeprowadzonych przez zespół badawczy w PSS, strategie indeksów fundamentalnych osiągnęły lepsze wyniki niż indeksy kapitalizacji rynkowej w dłuższych okresach czasu. Wynika to częściowo z faktu, że strategie fundamentalne zrywają powiązanie przypisywania wagi z ceną akcji. Indeks kapitalizacji rynkowej zapewnia największą wagę największym firmom, niezależnie od wyceny. W rezultacie indeksy kapitalizacji rynkowej można opisać jako „przeważające nad wycenionymi akcjami i niedoważające niedowartościowanych akcji”. Ponieważ strategie oparte na indeksach fundamentalnych mają tendencję do przeważania nad spółkami, które wydają się tanie w oparciu o różne wskaźniki finansowe, mają tendencję do osiągania lepszych wyników w środowiskach, które nagradzają takie „tanie” lub wartościowe akcje. Jeśli chodzi o ich bezwzględny poziom wyników, na strategie podstawowe wpływają w podobny sposób i te same czynniki, co akcje dużych spółek.
Strategie dotyczące podstawowych indeksów mogą opóźniać indeksy kapitalizacji rynkowej w okresach „boomu” lub „rozpędu” lub gdy największe spółki (mierzone kapitalizacją rynkową) znacznie przewyższają mniejsze spółki w indeksie.
Akcje małych spółek – lub „small caps” – to inwestycje w akcje mniejszych spółek, zazwyczaj tych, które reprezentują dolne 10% rynku pod względem skumulowanej kapitalizacji rynkowej. Akcje małych firm mogą zapewnić większy potencjał wzrostu niż akcje dużych firm. Są jednak bardziej ryzykowne, ponieważ ich rozmiar czyni je bardziej podatnymi na wstrząsy gospodarcze, niedoświadczone zarządzanie, konkurencję i niestabilność finansową.
Akcje małych firm oferują wyższy potencjał wzrostu niż wiele innych klas aktywów ze względu na potencjał szybkiego wzrostu takich firm. Spółki o małej kapitalizacji mają wyższe oczekiwane długoterminowe stopy zwrotu w porównaniu z innymi klasami aktywów, aby zrekompensować związane z nimi wyższe ryzyko.
Akcje małych spółek generalnie dobrze sobie radzą, gdy gospodarka się rozwija lub inwestorzy spodziewają się takiej ekspansji. Akcje małych firm są zwykle bardziej powiązane z siłą krajowej gospodarki niż akcje dużych firm, ponieważ zazwyczaj generują większość swoich przychodów na terytorium, podczas gdy duże, międzynarodowe firmy często generują znaczną część przychodów w wielu lokalizacjach geograficznych na całym świecie . Wycena też ma znaczenie. Gdy ceny są niskie w stosunku na przykład do zarobków i kolejnych cen, wyniki prawdopodobnie będą lepsze.
Podczas ekstremalnych warunków na rynku akcji lub napięć gospodarczych, akcje te mają tendencję do słabych wyników. Gdy ceny są wysokie w stosunku do zarobków, może to ucierpieć.
Akcje rynków wschodzących to inwestycje kapitałowe w spółki mające siedzibę w krajach o gospodarkach rozwijających się, które doświadczają szybkiego wzrostu i uprzemysłowienia. Rynki wschodzące różnią się od swoich odpowiedników na rynkach rozwiniętych pod czterema głównymi względami: (1) Mają niższe dochody gospodarstw domowych; (2) Przechodzą zmiany strukturalne, takie jak modernizacja infrastruktury lub przejście od uzależnienia od rolnictwa do produkcji; (3) Ich gospodarki przechodzą programy rozwoju i reform; (4) Ich rynki są mniej dojrzałe. Rynki wschodzące są bardziej ryzykowne niż rynki rozwinięte ze względu na większy potencjał niestabilności politycznej, wahań kursów walut, niepewnego otoczenia regulacyjnego i wyższych kosztów inwestycji.
Rynki wschodzące oferują unikalną kombinację korzyści: (1) Większy potencjał wzrostu niż rynki rozwinięte. Dla inwestorów jest to ważne, ponieważ przychody przedsiębiorstw mają potencjał, by rosnąć szybciej, gdy wzrost gospodarczy jest wyższy. (2) Dywersyfikacja. Inwestując na rynkach wschodzących, zwiększa się dywersyfikacja, ponieważ rynki wschodzące mogą funkcjonować inaczej niż rynki rozwinięte. (3) Potencjał do odkrywania wschodzących firm.
Akcje rynków wschodzących generalnie dobrze sobie radzą w okresach szybszego wzrostu, kiedy handel towarami jest stosunkowo wysoki, lokalne rynki eksportowe prosperują dzięki rozwijającej się gospodarce, a samorządy wdrażają politykę bardziej sprzyjającą wzrostowi sektora prywatnego. Wycena też ma znaczenie. Na przykład, gdy ceny są niskie w stosunku do zarobków, późniejsze wyniki cenowe prawdopodobnie będą lepsze.
Akcje rynków wschodzących zwykle mają trudności, gdy kraje rozwinięte znajdują się w recesji lub doświadczają spowolnienia wzrostu. Ponadto, ze względu na ich stosunkowo dużą zależność od sprzedaży towarów, zazwyczaj nie radzą sobie dobrze, gdy ceny towarów spadają. Okresy wysokiego ryzyka geopolitycznego są również szkodliwe dla akcji z rynków wschodzących. Gdy ceny akcji są wysokie w stosunku do zarobków, może to ucierpieć.
Aby uniknąć potencjalnych pułapek wśród ETF-ów akcji rynków wschodzących, wymagana jest zwinna analiza. Zarówno Sparkasse Emerging Markets Equity, jak i iShares Core MSCI Emerging Markets zapewniają ekspozycję na zdywersyfikowaną grupę krajów, w przeciwieństwie do niektórych funduszy, które ograniczają ekspozycję na pojedynczy region lub mają wysoką koncentrację w jednym konkretnym kraju. Ponadto są to duże fundusze ETF z ponad 5 miliardami koron w AUM każdy w momencie wyboru ETF. Każdy z tych funduszy ETF miał niskie wskaźniki kosztów operacyjnych w momencie wyboru ETF i historycznie handlował ze stosunkowo wąskimi spreadami bid-ask (mniej niż 0.05% w kategorii, w której spready mogą sięgać nawet 1%).
Vanguard FTSE Emerging Markets ETF jest największym funduszem ETF w tej kategorii i miał wskaźnik kosztów równy iShares Core MSCI Emerging Markets, drugorzędnemu funduszowi ETF, w momencie wyboru ETF. Jednak nie został wybrany jako drugorzędny fundusz ETF ze względu na wyższy błąd śledzenia w porównaniu z głównym funduszem ETF w tej klasie aktywów. iShares MSCI Emerging Markets jest trzecim co do wielkości ETF w tej kategorii, ale w momencie wyboru ETF miał wskaźnik kosztów o 56 punktów bazowych wyższy niż podstawowy ETF.
Obligacje rządowe to instrumenty dłużne emitowane przez rząd w kraju wysoko rozwiniętym. Mogą być wydawane w walucie krajowej kraju pochodzenia lub denominowane w dolarach amerykańskich lub innej walucie. Mają różne terminy zapadalności, od jednego roku lub krócej do nawet 30 lat. Zazwyczaj płacą odsetki co pół roku, a terminowa spłata kapitału i odsetek jest poparta pełną wiarą i kredytem rządu, co czyni je jednymi z inwestycji o najwyższej dostępnej jakości kredytowej. Dochody z obligacji rządowych są zwykle niższe niż w przypadku większości innych obligacji, ponieważ inwestorzy są skłonni zaakceptować mniejszy dochód w zamian za mniejsze ryzyko. Chociaż te obligacje są ogólnie uważane za wolne od ryzyka kredytowego, niosą ze sobą ryzyko stopy procentowej – wszystko inne jest równe, ich ceny rosną, gdy stopy procentowe spadają i odwrotnie.
Ponieważ obligacje rządowe są uważane za zasadniczo wolne od ryzyka kredytowego, zapewniają bezpieczne i przewidywalne źródło dochodu oraz mogą być środkiem do zachowania kapitału. Pieniądze, które inwestorzy chcą zabezpieczyć przed niewypłacalnością i ryzykiem giełdowym, są często inwestowane w obligacje rządowe. Rynek obligacji rządowych jest duży i płynny, co oznacza, że inwestorzy mogą łatwo kupować i sprzedawać papiery wartościowe, kiedy chcą. Trzymając część aktywów portfela w bezpiecznym miejscu, alokacja do obligacji rządowych w całym portfelu może pozwolić inwestorowi na podjęcie ryzyka w innej części portfela z większą pewnością. Wreszcie obligacje rządowe zapewniają dywersyfikację z akcji w portfelu. Często poruszają się w przeciwnym kierunku niż akcje, zwłaszcza gdy gospodarka słabnie i/lub gdy akcje spadają.
Obligacje rządowe mają tendencję do osiągania najlepszych wyników, gdy inflacja jest niska, a stopy procentowe spadają, podobnie jak wszystkie obligacje. Jednak mają one również tendencję do osiągania lepszych wyników niż inne rodzaje obligacji w ujęciu względnym, gdy zmienność rynku jest wysoka, gdy gospodarka słabnie, a ceny akcji spadają. Inwestorzy często inwestują w obligacje rządowe jako postrzeganą bezpieczną przystań w czasach zawirowań gospodarczych i/lub geopolitycznych ze względu na wysoki poziom bezpieczeństwa i płynności.
Obligacje rządowe mają tendencję do słabych wyników, gdy inflacja i stopy procentowe rosną, a zmienność rynku jest niska. Jeśli inwestorzy widzą, że środowisko gospodarcze i finansowe wiąże się z niskim ryzykiem, obligacje rządowe są postrzegane jako mniej atrakcyjne do trzymania niż inne rodzaje inwestycji, takie jak obligacje korporacyjne lub akcje. Niższe zyski z obligacji rządowych sprawiają, że są one mniej atrakcyjne dla inwestorów, gdy ryzyko i zmienność rynku są niskie.
Obligacje korporacyjne o ratingu inwestycyjnym to inwestycje w dług przedsiębiorstw o stosunkowo wysokich ratingach kredytowych nadawanych przez co najmniej jedną z głównych międzynarodowych agencji ratingowych. Obligacje korporacyjne o ratingu inwestycyjnym mają rating BBB- lub wyższy przez Standard and Poor's lub Baa3 lub wyższy przez Moody's Investors Services. Te wysokie oceny wskazują, że obligacje te charakteryzują się stosunkowo niskim ryzykiem niewypłacalności, a co za tym idzie, obligacje generalnie przynoszą niższe oprocentowanie niż dług wyemitowany przez podmioty o ratingu kredytowym poniżej poziomu inwestycyjnego. Obligacje te zawsze przynoszą wyższe oprocentowanie niż obligacje emitowane przez rządy krajów rozwiniętych, wszystkie inne są równe.
Obligacje korporacyjne o ratingu inwestycyjnym mogą pozwolić inwestorom na uzyskanie wyższych zysków (przy większym ryzyku kredytowym) niż bardziej konserwatywne inwestycje, takie jak obligacje rządowe, przy niższym ryzyku kredytowym niż w przypadku obligacji korporacyjnych o ratingu niższym niż inwestycyjny lub „wysokich zysków”. Ryzyko kredytowe to ryzyko, że kredytobiorca nie wywiąże się ze zobowiązań umownych, co skutkuje utratą kapitału lub odsetek. Wyższe stopy zwrotu oferowane przez obligacje korporacyjne o ratingu inwestycyjnym w porównaniu z obligacjami rządowymi mogą pomóc w zwiększeniu ogólnego zwrotu z portfela o stałym dochodzie. Obligacje korporacyjne o ratingu inwestycyjnym oferują również korzyści z dywersyfikacji. Rynek obligacji korporacyjnych o ratingu inwestycyjnym jest ogromny, z setkami emitentów i tysiącami pojedynczych emisji, co pozwala inwestorom na dywersyfikację według emitenta, branży, terminu zapadalności i ratingu kredytowego.
Obligacje przedsiębiorstw o ratingu inwestycyjnym mają zwykle dobre wyniki, gdy gospodarka rozwija się, a wskaźniki niewypłacalności są niskie i oczekuje się, że utrzymają się na niskim poziomie. Oprócz wyższych zysków oferowanych przez obligacje korporacyjne, obligacje korporacyjne o ratingu inwestycyjnym mogą również zyskać na wartości. Przewaga rentowności oferowana przez obligacje korporacyjne w stosunku do obligacji rządowych nazywana jest spreadem kredytowym; można to traktować jako rekompensatę za dodatkowe ryzyko, jakie niosą. Jeśli prognozy gospodarcze są dobre lub oczekuje się, że wskaźniki niewypłacalności pozostaną niskie, inwestorzy mogą zaakceptować niższe wynagrodzenie, ponieważ postrzegane ryzyko niewykonania zobowiązania może się zmniejszyć. Gdy spread kredytowy spada, cena obligacji korporacyjnych na ogół rośnie w stosunku do obligacji rządowych.
Obligacje korporacyjne o ratingu inwestycyjnym mają zwykle słabe wyniki, jeśli wzrost gospodarczy spowalnia i oczekuje się wzrostu niewypłacalności. Mimo że obligacje przedsiębiorstw o ratingu inwestycyjnym mają tendencję do niewypłacalności znacznie rzadziej niż obligacje przedsiębiorstw o wysokiej rentowności, inwestorzy mogą domagać się wyższej stopy zwrotu, aby zrekompensować potencjalną wyższą stopę niewypłacalności przedsiębiorstw. W rezultacie rentowność zwykle rośnie w stosunku do obligacji rządowych, co powoduje spadek cen. W okresach trudności na rynku obligacje korporacyjne o ratingu inwestycyjnym są na ogół mniej płynne niż obligacje rządowe, co może zwiększyć zmienność cen.
Obligacje rynków wschodzących (EM) są emitowane przez rząd mający siedzibę w kraju rozwijającym się. Inwestycje te zazwyczaj oferują wyższe zyski, co odzwierciedla podwyższone ryzyko niewypłacalności, które może wynikać z podstawowych czynników, takich jak niestabilność polityczna, słaby ład korporacyjny i wahania kursów walut. Ta klasa aktywów jest stosunkowo nowa w porównaniu z innymi sektorami rynku obligacji. Indeksy, które śledzą obligacje z rynków wschodzących, pochodzą dopiero z lat 1990., kiedy rynek stał się płynny i przedmiotem aktywnego obrotu. Podczas gdy niektóre międzynarodowe kraje wschodzące przyjęły cechy rozwiniętych gospodarek rynkowych z bardziej stabilną polityką fiskalną i monetarną oraz zdrowszymi instytucjami finansowymi, nadal istnieją znaczne różnice między krajami sklasyfikowanymi jako rynki wschodzące.
Alokacja w obligacje z rynków wschodzących może zapewnić inwestorom źródło wyższych dochodów niż obligacje rynków rozwiniętych oraz potencjał wzrostu wartości kapitału. Potencjalny wzrost wiąże się jednak z większym ryzykiem. Historycznie niewypłacalność obligacji wschodzących była wyższa niż w przypadku obligacji z rynków rozwiniętych. Obligacje wschodzące są zwykle silniej skorelowane z akcjami niż z obligacjami z rynków rozwiniętych. Waluty EM są również znacznie bardziej zmienne niż waluty rynków rozwiniętych. Obligacje korporacyjne emitowane przez firmy w krajach EM mogą oferować dostęp do szybko rozwijających się gospodarek o wyższej stopie zwrotu niż obligacje korporacyjne z rynków rozwiniętych.
Obligacje EM mają tendencję do osiągania dobrych wyników, gdy główne waluty, takie jak dolar amerykański, euro lub japoński jen, spadają, ponieważ aktywa EM wyglądają w porównaniu z nimi bardziej atrakcyjnie. Rozwijająca się gospodarka światowa zwykle przynosi korzyści również obligacjom krajów wschodzących, ponieważ eksport generalnie stanowi większą część gospodarek wschodzących. Niskie stopy procentowe i niska zmienność były również korzystne dla obligacji EM, ponieważ inwestorów przyciągają oferowane obligacje EM o wyższym oprocentowaniu.
Oprócz czynników, które przyczyniają się do słabych wyników obligacji krajów rozwiniętych, obligacje EM mają tendencję do słabych wyników, gdy inwestorzy niechętnie podejmują ryzyko lub gdy spowolnienie globalnego wzrostu gospodarczego. Ponieważ wiele krajów wschodzących czerpie znaczną część swojego wzrostu z eksportu do krajów rozwiniętych, wolniejszy wzrost handlu na świecie wydaje się być negatywnym czynnikiem dla gospodarek i walut krajów wschodzących.
Metale szlachetne obejmują złoto, srebro, platynę i inne metale szlachetne.
Ta klasa aktywów zwiększa dywersyfikację portfela i jest zwykle uważana za defensywną ze względu na jej tendencję do osiągania dobrych wyników, gdy aktywa finansowe (np. akcje i obligacje) osiągają słabe wyniki.
Metale szlachetne mają tendencję do osiągania dobrych wyników, gdy oczekiwania na przyszłą inflację rosną, główne waluty spadają, rosną niepokoje geopolityczne lub istnieją powszechne obawy o stabilność systemu finansowego.
Metale szlachetne mają tendencję do słabych wyników, gdy oczekiwania na przyszłą inflację spadają, główne waluty rosną, niepokoje geopolityczne spadają lub maleją obawy o stabilność systemu finansowego.
Strategie dywersyfikacji, automatycznego inwestowania i przywracania równowagi nie zapewniają zysku i nie chronią przed stratami na spadających rynkach. PSS Portfolio Builder ma na celu codzienne monitorowanie portfela klienta i w razie potrzeby automatycznie dokonuje ponownego zbilansowania portfela, aby zachować spójność portfela z wybranym profilem ryzyka klienta, chyba że takie zrównoważenie może nie leżeć w najlepszym interesie klienta. Handel może nie odbywać się codziennie.
Poproś o telefon od naszego
oddany zespół dzisiaj.
Zbudujmy związek.
skontaktuj się z nami
- Zadzwoń, wyślij e-mail 24/7 lub odwiedź oddział
- + 47 80 02 48 83
- helpdesk@pssinvest.com
Koniecznie umów się na spotkanie przed wizytą w naszym oddziale w zakresie usług inwestycyjnych, ponieważ nie wszystkie oddziały mają specjalistę ds. usług finansowych.