Informacje o obrocie ETFS, towarami i obligacjami

Analiza ETF-ów

Biorąc pod uwagę oszałamiającą liczbę wyborów ETF, z którymi muszą teraz borykać się inwestorzy, ważne jest, aby wziąć pod uwagę następujące czynniki:

Poziom aktywów

Aby można było uznać ją za opłacalną inwestycję, fundusz ETF powinien mieć minimalny poziom aktywów, którego wspólny próg wynosi co najmniej 10 milionów USD. ETF z aktywami poniżej tego progu prawdopodobnie będzie miał ograniczony stopień zainteresowania inwestorów. Podobnie jak w przypadku akcji, ograniczone zainteresowanie inwestorów przekłada się na słabą płynność i szerokie spready.

Działalność handlowa

Inwestor musi codziennie sprawdzać, czy ETF, który jest rozważany, obraca się w wystarczającym wolumenie. Wolumen obrotu w najpopularniejszym ETF sięga milionów akcji dziennie; z drugiej strony niektóre fundusze ETF prawie w ogóle nie handlują. Wolumen obrotu jest doskonałym wskaźnikiem płynności, niezależnie od klasy aktywów. Ogólnie rzecz biorąc, im wyższy wolumen obrotu dla ETF, tym bardziej prawdopodobne jest, że będzie płynny i tym węższy będzie spread bid-ask. Są to szczególnie ważne względy, gdy nadchodzi czas wyjścia z ETF.

Poziom aktywów

Aby można było uznać ją za opłacalną inwestycję, fundusz ETF powinien mieć minimalny poziom aktywów, którego wspólny próg wynosi co najmniej 10 milionów USD. ETF z aktywami poniżej tego progu prawdopodobnie będzie miał ograniczony stopień zainteresowania inwestorów. Podobnie jak w przypadku akcji, ograniczone zainteresowanie inwestorów przekłada się na słabą płynność i szerokie spready.

Bazowy indeks lub zasób

Rozważ indeks bazowy lub klasę aktywów, na których oparty jest ETF. Z punktu widzenia dywersyfikacji, korzystniejsze może być zainwestowanie w ETF, który jest oparty na szerokim, szeroko rozpowszechnionym indeksie, a nie na niejasnym indeksie, który ma wąski branżowy lub geograficzny cel.

Błąd śledzenia

Podczas gdy większość ETF dokładnie śledzi swoje indeksy bazowe, niektóre nie śledzą ich tak dokładnie, jak powinny. Jeśli wszystko inne jest równe, ETF z minimalnym błędem śledzenia jest lepszy niż taki, który ma większy stopień błędu.

Pozycja rynkowa

„Przewaga pierwszego gracza” jest ważna w świecie ETF, ponieważ pierwszy emitent ETF dla danego sektora ma przyzwoite prawdopodobieństwo, że zdobędzie lwią część aktywów, zanim inni wskoczą na modę. Rozsądne jest zatem unikanie ETF, które są jedynie imitacją oryginalnego pomysłu, ponieważ mogą nie odróżnić się od swoich rywali i przyciągnąć aktywów inwestorów.

Analiza towarów

Kiedy handlujesz towarami, pamiętaj, że handlujesz trendem.

Zazwyczaj towary mają tendencję do podążania za większymi cyklami i podcyklami. Oczywiście w tych większych cyklach będziesz mieć napady zmienności. Ale musisz złapać ten trend i handlować w ramach tego trendu.

Istnieje również znacznie wyższy element dźwigni. Co rozumiemy przez dźwignię w tym kontekście? Oczywiście mamy na myśli marżę, którą należy w tym przypadku zapłacić.

Jeśli chodzi o towary, oferowana dźwignia jest znacznie wyższa. Zwykle dźwignia jest w wielu przypadkach nawet 500 razy większa.

W rzeczywistości możesz jeszcze bardziej zwiększyć swoją dźwignię, jeśli chcesz składać zlecenia pokrycia z wbudowanym stop lossem.
Są dwie rzeczy, o których musisz pamiętać, używając dźwigni w handlu towarami.

Po pierwsze, musisz również określić maksymalny procent kapitału, który chcesz stracić i odpowiednio handlować.

Po drugie, w pozycjach lewarowanych, tak jak zyski mogą być powiększone, tak samo mogą zostać powiększone straty.

Dlatego bardzo ważne jest, aby używać dźwigni finansowej bardzo rozsądnie.

Analiza obligacji

Obligacje to papiery wartościowe o stałym dochodzie emitowane przez korporacje i rządy w celu pozyskania kapitału.

Emitent obligacji pożycza kapitał od obligatariusza i dokonuje na jego rzecz stałych płatności według stałej (lub zmiennej) stopy procentowej przez określony czas.

Od czego zależy cena obligacji?

Obligacje można kupować i sprzedawać na „rynku wtórnym” po ich emisji. Podczas gdy niektóre obligacje są przedmiotem obrotu publicznego za pośrednictwem giełd, większość handluje bez recepty między dużymi brokerami-dealerami działającymi w imieniu swoich klientów lub we własnym imieniu.

Cena i rentowność obligacji determinują jej wartość na rynku wtórnym. Oczywiście obligacja musi mieć cenę, po której można ją kupić i sprzedać, a rentowność obligacji to rzeczywisty roczny zwrot, jakiego inwestor może oczekiwać, jeśli obligacja jest utrzymywana do terminu zapadalności. Rentowność opiera się zatem na cenie zakupu obligacji oraz kuponie.

Cena obligacji zawsze porusza się w przeciwnym kierunku niż jej rentowność, jak pokazano wcześniej. Kluczem do zrozumienia tej krytycznej cechy rynku obligacji jest rozpoznanie, że cena obligacji odzwierciedla wartość dochodu, który zapewnia ona poprzez regularne płatności odsetek kuponowych. Kiedy dominujące stopy procentowe spadają – zwłaszcza oprocentowanie obligacji rządowych – starsze obligacje wszelkiego rodzaju stają się bardziej wartościowe, ponieważ zostały sprzedane w środowisku o wyższym oprocentowaniu, a zatem mają wyższe kupony. Inwestorzy posiadający starsze obligacje mogą pobierać „składkę”, aby sprzedać je na rynku wtórnym. Z drugiej strony, jeśli stopy procentowe wzrosną, starsze obligacje mogą stać się mniej wartościowe, ponieważ ich kupony są stosunkowo niskie, a zatem starsze obligacje są sprzedawane z „dyskontem”.

Zrozumienie cen rynkowych obligacji

Na rynku ceny obligacji podawane są jako procent wartości nominalnej obligacji. Najłatwiejszym sposobem zrozumienia cen obligacji jest dodanie zera do ceny notowanej na rynku. Na przykład, jeśli obligacja jest notowana na rynku na poziomie 99, cena wynosi 990 USD za każde 1,000 USD wartości nominalnej i mówi się, że obligacja jest sprzedawana z dyskontem. Jeśli obligacja jest notowana na 101, kosztuje 1,010 USD za każde 1,000 USD wartości nominalnej i mówi się, że obligacja jest sprzedawana z premią. Jeśli obligacja jest notowana po 100, kosztuje 1,000 USD za każde 1,000 USD wartości nominalnej i mówi się, że jest handlowana po wartości nominalnej. Innym powszechnym terminem jest „wartość nominalna”, co jest po prostu innym sposobem określenia wartości nominalnej. Większość obligacji jest emitowana nieco poniżej wartości nominalnej i może być następnie przedmiotem obrotu na rynku wtórnym powyżej lub poniżej wartości nominalnej, w zależności od stopy procentowej, kredytu lub innych czynników.

Mówiąc prościej, gdy stopy procentowe rosną, nowe obligacje zapłacą inwestorom wyższe oprocentowanie niż stare, więc stare obligacje mają tendencję do spadku ceny. Spadające stopy procentowe oznaczają jednak, że starsze obligacje płacą wyższe oprocentowanie niż nowe obligacje, a zatem starsze obligacje mają tendencję do sprzedawania się z premią na rynku.
W krótkim okresie spadające stopy procentowe mogą zwiększyć wartość obligacji w portfelu, a rosnące stopy mogą obniżyć ich wartość. Jednak na dłuższą metę rosnące stopy procentowe mogą w rzeczywistości zwiększyć zwrot z portfela obligacji, ponieważ pieniądze z zapadających obligacji są reinwestowane w obligacje o wyższej rentowności. Z drugiej strony, w środowisku spadających stóp procentowych, pieniądze z zapadających obligacji mogą wymagać reinwestowania w nowe obligacje o niższych stopach procentowych, potencjalnie obniżając długoterminowe zyski.

Pomiar ryzyka obligacji: czym jest czas trwania?

Odwrotna zależność między ceną a rentownością ma kluczowe znaczenie dla zrozumienia wartości obligacji. Innym kluczem jest wiedza o tym, o ile zmieni się cena obligacji, gdy zmienią się stopy procentowe.

Aby oszacować, jak wrażliwa jest cena danej obligacji na zmiany stóp procentowych, rynek obligacji wykorzystuje miarę znaną jako czas trwania. Czas trwania to średnia ważona bieżącej wartości przepływów pieniężnych z obligacji, która obejmuje serię regularnych płatności kuponowych, po których następuje znacznie większa płatność na koniec, gdy obligacja zapada i wartość nominalna zostaje spłacona, jak pokazano poniżej.

Czas trwania, podobnie jak termin zapadalności obligacji, jest wyrażony w latach, ale jak pokazuje ilustracja, jest zwykle krótszy niż termin zapadalności. Czas trwania będzie zależał od wielkości regularnych płatności kuponowych oraz wartości nominalnej obligacji. W przypadku obligacji zerokuponowych termin zapadalności i czas trwania są równe, ponieważ nie ma regularnych płatności kuponowych, a wszystkie przepływy pieniężne występują w terminie zapadalności. Ze względu na tę cechę obligacje zerokuponowe mają tendencję do zapewniania największego ruchu cenowego dla danej zmiany stóp procentowych, co może sprawić, że obligacje zerokuponowe będą atrakcyjne dla inwestorów oczekujących spadku stóp.

Końcowy wynik obliczenia czasu trwania, który jest unikalny dla każdej obligacji, jest miarą ryzyka, która pozwala inwestorom porównywać obligacje o różnych terminach zapadalności, kuponach i wartościach nominalnych na zasadzie „jabłka do jabłka”. Czas trwania określa przybliżoną zmianę ceny, której doświadczy dana obligacja w przypadku zmiany stóp procentowych o 100 punktów bazowych (jeden punkt procentowy). Załóżmy na przykład, że stopy procentowe spadają o 1%, powodując spadek rentowności każdej obligacji na rynku o tę samą kwotę. W takim przypadku cena obligacji dwuletniej wzrośnie o 2%, a cena obligacji pięcioletniej wzrośnie o 5%.
Średnią ważoną durację można również obliczyć dla całego portfela obligacji na podstawie duracji poszczególnych obligacji w portfelu.

Rola obligacji w portfelu

Odkąd rządy zaczęły częściej emitować obligacje na początku XX wieku i zapoczątkowały nowoczesny rynek obligacji, inwestorzy kupowali obligacje z kilku powodów: zachowania kapitału, dochodów, dywersyfikacji oraz jako potencjalnego zabezpieczenia przed osłabieniem gospodarczym lub deflacją. Kiedy rynek obligacji stał się większy i bardziej zróżnicowany w latach 1970. i 1980., obligacje zaczęły podlegać większym i częstszym zmianom cen, a wielu inwestorów zaczęło handlować obligacjami, korzystając z innej potencjalnej korzyści: aprecjacji ceny lub kapitału. Dzisiaj inwestorzy mogą zdecydować się na zakup obligacji z dowolnego lub wszystkich tych powodów.

Ochrona kapitału: W przeciwieństwie do akcji, obligacje powinny spłacać kapitał w określonym terminie lub terminie zapadalności. To sprawia, że ​​obligacje są atrakcyjne dla inwestorów, którzy nie chcą ryzykować utraty kapitału oraz dla tych, którzy muszą w określonym momencie w przyszłości wywiązać się ze zobowiązania. Dodatkową zaletą obligacji jest oferowanie odsetek według ustalonej stopy, która często jest wyższa niż krótkoterminowe stopy oszczędności.

Dochód: Większość obligacji zapewnia inwestorowi „stały” dochód. Zgodnie z ustalonym harmonogramem, czy to kwartalnie, dwa razy w roku lub raz w roku, emitent obligacji wysyła posiadaczowi obligacji wypłatę odsetek, które mogą zostać wydane lub ponownie zainwestowane w inne obligacje. Akcje mogą również zapewniać dochód poprzez wypłatę dywidendy, ale dywidendy są zwykle mniejsze niż wypłaty kuponów z obligacji, a spółki dokonują wypłaty dywidendy według własnego uznania, podczas gdy emitenci obligacji są zobowiązani do wypłaty kuponów.

Aprecjacja kapitału: Ceny obligacji mogą wzrosnąć z kilku powodów, w tym spadku stóp procentowych i poprawy zdolności kredytowej emitenta. Jeżeli obligacja jest utrzymywana do terminu zapadalności, wszelkie zyski cenowe w okresie obowiązywania obligacji nie są realizowane; zamiast tego cena obligacji zazwyczaj powraca do wartości nominalnej (100) w miarę zbliżania się do terminu zapadalności i spłaty kapitału. Jednak sprzedając obligacje po ich wzroście – i przed terminem zapadalności – inwestorzy mogą osiągnąć aprecjację ceny, znaną również jako aprecjacja kapitału, na obligacjach. Uchwycenie aprecjacji kapitału na obligacjach zwiększa ich całkowity zwrot, który jest kombinacją dochodu i aprecjacji kapitału. Inwestowanie dla całkowitego zwrotu stało się jedną z najczęściej stosowanych strategii obligacji w ciągu ostatnich 40 lat.

dywersyfikacja: Włączenie obligacji do portfela inwestycyjnego może pomóc zdywersyfikować portfel. Wielu inwestorów dokonuje dywersyfikacji wśród szerokiej gamy aktywów, od akcji i obligacji po towary i inwestycje alternatywne, starając się zmniejszyć ryzyko niskich, a nawet ujemnych zwrotów ze swoich portfeli.

Potencjalne zabezpieczenie przed spowolnieniem gospodarczym lub deflacją: Obligacje mogą pomóc chronić inwestorów przed spowolnieniem gospodarczym z kilku powodów. Cena obligacji zależy od tego, jak inwestorzy wyceniają dochód z obligacji. Większość obligacji daje stały dochód, który się nie zmienia. Kiedy ceny towarów i usług rosną, w sytuacji ekonomicznej znanej jako inflacja, stały dochód z obligacji staje się mniej atrakcyjny, ponieważ za ten dochód kupuje się mniej towarów i usług. Inflacja zwykle zbiega się z szybszym wzrostem gospodarczym, co zwiększa popyt na towary i usługi. Z drugiej strony wolniejszy wzrost gospodarczy zwykle prowadzi do niższej inflacji, co czyni dochód z obligacji bardziej atrakcyjnym. Spowolnienie gospodarcze jest również zazwyczaj niekorzystne dla zysków przedsiębiorstw i stóp zwrotu z akcji, zwiększając atrakcyjność dochodów z obligacji jako źródła zwrotu. Jeśli spowolnienie stanie się na tyle silne, że konsumenci przestaną kupować rzeczy, a ceny w gospodarce zaczną spadać – jest to fatalna sytuacja ekonomiczna znana jako deflacja – wtedy dochody z obligacji stają się jeszcze bardziej atrakcyjne, ponieważ posiadacze obligacji mogą kupować więcej towarów i usług (ze względu na ich zaniżone ceny). przy takim samym dochodzie z obligacji. Wraz ze wzrostem popytu na obligacje rosną również ceny obligacji i dochody posiadaczy obligacji.

Źródła:
www.wikipedia.org / www.corporatefinanceinstitute.com / www.businessdictionary.com / www.readyratios.com / www.moneycrashers.com